Fietsen naar peperpot en een lange autoroute

Afgelopen dinsdag zijn we verhuisd van Morgenstond (paramaribo noord) naar Meerzorg (Commewijne). Een prachtig, schoon, mooi huisje omgeven met een mooie tuin in een prachtige omgeving met 1 groot nadeel... Beestjes in overvloed!! Te danken aan de lokatie; plantages, door het vele water een broedplaats voor vele insekten. Van kakkerlak tot stekende vliegen, bijtende mieren, een enkele mug, maar bovenal.....; een vlooienplaag... En ze lusten me rauw... Iedere nacht, klokslag 04:00 begint het geetter... Inmiddels ben ik gevlucht naar de bank, gekleed in een lange joggingsbroek en lang shirt, want in ons bed is het niet te houden. Hans dacht er heelhuids vanaf te komen maar sinds ik gevlucht ben is hij de pisang. En hoe onze gastvrouw ook dr best doet om het in orde te krijgen, met een ander matras en allerlei insectcide middeltjes, het mag niet baten. Inmiddels hebben we de strijd maar op gegeven, om niet een donkere schaduw op onze vakantie te leggen. Voor we teruggaan naar Dld even alles in de was want deze ellende laat ik toch graag hier.
Desalwelteplus blijft het een erg mooi stekkie waar we zitten, en genieten we volop van de omgeving.

Ik had bedacht dat we makkelijk vanuit Meerzorg naar Para-centrum konden lopen "want het is maar 6 km"... Heb ik me even vet vergist! De Wijdenbosch brug is zo'n 55 meter hoog met een zeer scherpe radius! "Lopen en fietsen verboden"... Dus toch maar een auto gehuurd....

Maar eerst zijn we, want zo sportief zijn we wel, naar plantage peperpot gefietst. Een leuke fietstocht over zandweggetjes en langs slootjes (die dienden voor de watertoevoer van de plantages).
Ze zijn bezig met een project om de plantage te restaureren zodat een stuk geschiedenis in tact blijft. Voor nu zie je nog een vervallen cacaofabriek, een reeds gerestaureerde directeurswoning en onderdirekteurswoning. Nog weinig te zien dus vooral genieten van de natuur en de omgeving. Teruggefietst over de peperpot-trail. Een informatieve route over de flora en fauna, aangelegd door het WWF. Ook deze route staat nog in kinderschoenen dus verwacht er niet te veel van maar geniet van de prachtige omgeving.
Verwacht wel veel zadelpijn door het rijden over de vele hobbelige zandweggetjes.
Erg opvallend was weer de vriendelijkheid van de surinamers! Want of ze nu in hun tuin bezig zijn, langs de straat lopen, op hun terras zitten, auto rijden of achter hun stalletje zitten,... Ze begroeten je ALLEMAAL! En niet zomaar met een kort 'hoi', maar met een zwaai, een vriendelijke lach gevolgd door 'goedemorgen! Of 'goedemiddag' , 'hoe maakt u het?' Ja ècht, dat doen ze allemaal!

Ook zijn we deze week naar de centrale markt in Paramaribo geweest. Met de 'boottaxi' die voor de overtocht 1,50 SRD (0,25 cent) rekend. Het kon er nog net af...;) Een aanrader is het wel! De centrale markt is overdekt, 2 verdiepingen, en bestaat uit tigtal kraampjes met onbekende groenten en fruit, allerlei geneeskrachtige plantjes en kruiden, en flesjes en potjes zelfgemaakte tjoek. Buiten de overdekte hallen staan de kraampjes met 'zwamp vis', slachtkippen en ander gedierte. Allerlei geuren dringen je neusgaten binnen,... Al dan niet fijn voor je reukorgaan.

Later in deze week dus een auto-tje gehuurd en wat rond getourd. Het was nog een hele tour om links te rijden maar met mij als navi en de rijkunsten van Hans hebben we het samen aardig gefixt. De lange route van Paramaribo naar Nieuw Nickerie gereden. Ruim 230 km door de distrikten Saramacca, Coronie, en Nickerie. Wat een totaal ander landschap dan het binnenland! Hier zijn de 'zwamps' van Suriname. De kuststrook omgeven door mangrove en kreekjes met af en toe een brug over de rivieren die de natuurlijke grenzen van de distrikten zijn. De regio waar dieren als de reuze otter, de rode ibis, de flamingo's en vele vogels te vinden zijn. Houten huisjes en witte kerkjes kleden de hoofdweg af. Halverwege de route komen we ineens, in de middle of nowhere, in een file terecht. Er bleek een luiaard over te steken... Zoals de naam al doet vermoeden ging dat niet al te snel. Uiteindelijk heeft iemand het beest toch opgepakt en in het gras aan de andere kant vd weg gezet. Later kwamen we nog een reuze otter (ofwel: waterhond) tegen. Helaas had deze de andere kant van de weg niet gehaald.... Toen we distrikt Nickerie binnenreden waande ik me in Nederland. Tropisch Nederland wel te verstaan. Want ipv graslanden zijn het hier rijstvelden. Wat een vlak en uitgestrekt gebied! Dorpjes als Groningen en Wageningen versterkte dat gevoel.

Vanochtend naar een kerk hier in Meerzorg geweest. En wat voel je je gelijk welkom!! Ook erg prettig om, ook al zit je aan de andere kant van de wereld, een dienst goed te kunnen volgen! In het nederlands, met af en toe een woord Sranantongo (combi nederlands/engels/afrikaans) wat je, als je goed luisterd, nog aardig kan verstaan. Na de dienst kwamen er allemaal mensen kennis maken en "een goede reis mevrouw Esther" wensen. Ook de voorganger heeft voor een goede terugreis aankomende dinsdag gebeden. Sweetie!!

Voor de rest bestond deze week uit chillen. Heerlijk om in de tuin van 'Zus&Zoo' te genieten van een live bandje onder genot van de bekende Parbo Djogo. (ja bro's, deze literfles maakt dat suriname jullie favo vakantiebestemming wordt)
Ook nog even genieten van het mooie weer, de mensen, de vele gesprekken, de cultuur, de natuur en het lekkere eten.

Wat zullen we de vriendelijkheid, openheid, de tijd voor elkaar, het relaxte missen.... Geen stress, geen gehaast... (Je moet ook wel een tandje terug zetten met deze temperaturen) Dankbaar dat we deze cultuur hebben mogen leren kennen. Ja, we zijn wel van Suriname met zijn bewoners gaan houden...

En tegen diegene die ons echt goed kennen zeggen we; ja, we zouden hier goed kunnen wonen!

Brassa sweeties!!